We gaan een boze brief schrijven! Met het Château-Haut-Lagrange-1999-incident vers in het geheugen besluiten we om de wijnimporteur in kwestie, R&vdH te A, op de hoogte te stellen van onze teleurstelling en hen en passant ook terecht te wijzen op de verstrekking van benedenmaatse wijn. En hoewel een echte, handgeschreven brief prima zou passen in de context van dit verhaal, beginnen we aan een boze elektronische mail. De kans dat deze een waarachtige lezer bereikt is namelijk ook aanzienlijk meer aanwezig.

Beste... Beste wie? Beste lezer? Beste meneer, mevrouw? We houden het op een koele "Goedemiddag". Wij zijn immers boos. En daar hoort geen aanhef bij die van die emotie afleidt. Vervolgens willen we gelijk met de deur in huis vallen. Onlangs een Château Haut Lagrange uit 1999 bij u gekocht voor een speciale gelegenheid, echter viel ons de wijn erg tegen. We blijven netjes. Om de indruk te wekken dat ze te maken hebben met doorgewinterde wijndrinkers, geven we tevens aan dat de wijn ons inziens geen fruit en geen diepgang heeft. De kleur is bijna bruin en de rand van de wijn wel erg transparant. De voor een belegen Bordeauxwijn kenmerkende houttonen ontbreken volledig. Past dit verhaal in het smaakoordeel van de verkopende partij?

Eerst het positieve nieuws: de volgende dag krijgen we een reactie. Dat onze mail is doorgestuurd naar de inkoper en dat we spoedig een reactie van deze persoon kunnen verwachten. En inderdaad, weer een dag later krijgen we een email van meneer de inkoper.

"Deze reeds meer dan 10 jaar oude en dus mooi geleidelijk ontwikkelde wijn heeft zijn aanvankelijke fruitigheid in de loop der jaren afgelegd in ruil voor meer finesse en diepgang. De in zijn jeugd nog wat harde tannines heeft hij keurig afgebouwd en daarvoor in de plaats zijn hints van vanille in de afdronk te bespeuren.".

Deze reactie suggereert ergens dus dat er niets mis is met de wijn. Sterker nog, we hebben hier te maken met een elegante, goed ontwikkelde Bordeauxwijn. Laten we de tekst nu eens vertalen. De wijn heeft zijn fruitigheid afgelegd. Een wijn die zijn fruitigheid aflegt? Wij interpreteren dit maar als een afname die een positief effect heeft, namelijk meer finesse en diepgang. Inderdaad, van fruit namelijk geen enkel spoor. Tegelijkertijd is de finesse of diepgang ver te zoeken; de wijn is vlak, doet niets in de mond, als je 'm doorslikt is ie weg. Dan de tannines, die de wijn keurig heeft afgebouwd. Afgebouwd? Zeg maar gerust afgebroken. Tot het nulniveau. Tot een baksteenrode vloeistof. Tenslotte de hints van vanille, die klaarblijkelijk als hèt visitekaartje van deze topper gezien kunnen worden: als je goed proeft is er inderdaad ergens, in de verte, nog een vleugje vanille te ontdekken. Als enige. Zo kort echter dat er van de gebruikelijke afdronk überhaupt geen sprake is.

Het schoolvoorbeeld van een wijn die te lang gelegen heeft. Met als gevolg een zachte, maar verder nagenoeg smaakloze wijn. Een bevestiging dat wijn niet alleen maar beter wordt naarmate deze langer ligt. Een bevestiging dat dure wijn ook erg kan tegenvallen. En nog een bevestiging dat wanneer het een bovengemiddelde Bordeauxwijn betreft, dit niet wil zeggen dat deze lang houdbaar is. Deze ervaring is eigenlijk maar met een woord samen te vatten: een deceptie. Mede en wellicht vooral vanwege de weinig concrete en ontkennende reactie van R&vdH. Begrijpelijk, dat wel, wij zouden liever ook niet openlijk toegeven dat wij matige wijn verkocht hebben. Dan liever de schijn ophouden en er nog wat mooie woorden aan vuil maken.

Het blijft een eigenaardig goedje, wijn. Hoeveel flessen je ook hebt geopend, wat er uit een nieuwe fles komt is eigenlijk altijd een verrassing die alle kanten op kan. Van een deceptie tot een godsgeschenk.