Tool - Oosterpoort, Groningen - 9 mei 2002

Ja, dit was dan het concert waar aan de hoogste verwachtingen tegemoet zou worden gekomen of helemaal niet, één van de twee. Voor de tweede keer in korte tijd ging ik naar Groningen, dit keer met Herma, Frankie en Boyd. De heenreis verliep vrijwel vlekkeloos, tot het moment dat ik over het verlengde van de Trompsingel vanaf het Emmaviaduct in Groningen rechtstreeks naar de Oosterpoort wou rijden. Dat kon dus niet in verband met een afzetting in verband met een openluchthappening in verband met Hemelvaart. Dat betekende dus even een klein eindje omrijden. Omdat ik qua navigatie en coördinatie vrij snel in de war geraak, was dit nu ook het geval. Maar wij zagen op een gegeven moment enkele Toolgangers uit 1 of andere parkeergarage komen, dus reden wij die parkeergarage ook maar in. Uiteraard kwamen wij er aan een totaal andere kant uit, wat resulteerde in een doelloos ronddolen in Groningen tot het moment dat Boyd de stoute schoenen aantrok en aan een stel puberende allochtone grietjes de weg vroeg. Die wisten ons te vertellen dat het nog ontzettend ver lopen was naar de Oosterpoort en wel "die kant op!". Een wat ouder stel verschafte ons kort daarna betere informatie, waardoor wij snel bij het Eemskanaal uitkwamen en spoedig de voorgevel van het concertgebouw haast uit het niets omhoog zagen rijzen. Het was inmiddels ongeveer 9 uur. Toch te laat van huis weggegaan, dus! Het concert zou om half 9 beginnen en er werd niet gesproken over een voorprogramma! Dat zou natuurlijk rampzalig zijn, als wij te laat zouden arriveren. In ieder geval in mijn beleving. Maar uiteindelijk viel het reuze mee toen wij de halfgevulde zaal binnenliepen, op zoek naar een geschikt plekje. Allemaal gestress voor niets. Maar ja, dit zou HET concert van het jaar worden. Dan moet alles perfect zijn natuurlijk!

Een uitverkocht concert, dus een overvolle zaal. Zo relaxed als bij Tindersticks zou het dus niet worden. Omstreeks 21:30 of zoiets was het dan zover. Met een toch enkele minuten durende monotone, op didgeree-doo geluid gelijkende intro en de traditionele openingsanimatie [zie foto] op het bekende grote videoscherm werd het geweld dat zou komen ingeleid. En geweld was het toen werd ingezet met The Grudge. Zo ontzettend hard! Maynard James Keenan had zichzelf achter op het podium verschanst, vóór een kleinere versie van het grote scherm dat er boven hing, terwijl beide gitaristen vooraan in de spotlights stonden. De drummer zat tussen beide partijen. Dit bleek de opstelling voor het verdere concert te blijven. Totaal anders dus dan de show die ik in '97 heb gezien. Maynard kwam ook niet uit zijn donkere hoek. Hoewel het natuurlijk weer eens een andere benadering is [zanger juist niet in de spotlights en achteraan], was het geen favoriet in mijn beleving. De band leek daarnaast ook niet echt los te komen, behalve drummer Danny Carey, die er weer vrolijk op los ramde. Desalniettemin werd er wel sterk gespeeld.

Geen toegift meer. Zoals het eigenlijk hoort bij Tool. Dit was de tweede keer Tool voor mij en daardoor al weer iets minder bijzonder. Ik hoop dat het voor Boyd en Herma eenzelfde ervaring was als voor mij vier jaar geleden. Toch is er wel wat veranderd, door de tijd heen. Ik heb Tool nooit echt gezien als een band die commercieel zou worden. Maar het zit er echt aan te komen. De T-shirts zien er voor het eerst echt goed uit, met zelfs de tourdata er op! En ook nog eens schrikbarend duur, net als het concertkaartje zelf. Maar ondanks dat en het oorverdovende geluid ben ik uiteraard blij dat ik er bij was in Groningen, want het blijft een mystieke en absoluut sfeervolle belevenis; de muziek, de teksten en de ondersteunende, surrealistische videoclips die overigens ter plekke nagenoeg perfect op maat werden "gemixt".