Tool - Heineken Music Hall, Amsterdam - 27 juni 2006

Een speciaal voor ons Nederlanders ingelast concertje in de HMH. Naar aanleiding van het succes van Pinkpop. Ofzo. Hoe het ook zij, deze jongen had even vlot kaarten geregeld, die binnen een uur ofzo waren uitverkocht, om Tool, na 4 jaar, maar weer eens live te gaan zien. Gewapend met audicien-doppen (die uitstekende dienst hebben bewezen) met Frank naar Amsterdam. Hoppekidee. Nou. Ja, het was toppie. Het geluidsniveau was weer hoog, maar daar had ik dit keer geen last van. Visuele media was ook weer 100% vertegenwoordigd, aan de achterzijde van het podium, over de gehele breedte. Zanger Maynard wederom niet in de spotlights, maar als silouet voor 1 van de 4 grote videoschermen, hoewel zanger Maynard wel wat meer praatjes had. En zelfs de menigte aanspoorde meer van zich te laten horen. Maynard, ben jij dat? Ja, de menigte was rustig. Misschien te rustig. Maynard verkeerde overigens sowieso wel in een goeie stemming hoor. In mijn beleving dan. Als een indiaan een beetje rondspringen op dat podium. Ja, goed bezig, die Maynard.

De meeste die-hard fans wisten al wat er gespeeld zou gaan worden. De enige verrassing was dat The Pot achterwege werd gelaten en in plaats daarvan Right In Two gespeeld werd. Ik wist van niets. Ik hoopte stilletjes, en gedurende het concert steeds minder stilletjes, op Opiate. En het beste nummer van 10.000 Days; Wings (part I + II). Maar die shit bleef achterwege. Voor mijn gevoel bestond de set sowieso uit het wat beter in het oor liggend materiaal van Tool. Voor zover je daar over kunt spreken, bij Tool. Niet dat de rest slecht in het oor liggend materiaal is. Neu. Dat zijn wel vaak de wat langer durende nummers. Zoals Wings. Of een Third Eye. Bijvoorbeeld. Tool dus commercieler? Zou zomaar kunnen. Kaartjes voor de concerten worden ook steeds duurder. Tja. Nou ja. Geen Tool meer in Paradiso, of dat soort zalen. Nee, in november staan ze in de fukking Ahoy. Dat is het eindstation hoor, als je het mij vraagt. Maar goed, genoeg geouwehoerd over wel of niet commercieel. Het was een prima concert. Prima geluid ook. Hier en daar wat overstuurd, vooral wanneer basgitaar moest compenseren voor de ontbrekende ritmegitaar (omdat die toevallig een solootje weggaf). Maar voor de rest jofel hoor, zeker. En voor de rest? Voor de rest zijn er nog wel wat recensies te vinden op het internet die dit verhaal in detail aanvullen.

Voor deze jongen in ieder geval geen Tool, in november. Eén keer per 4 jaar is wel voldoende. Zeker ook omdat er aan de show niet zoveel is gewijzigd, in de loop van de jaren. In paradiso, in 1997 (jezus, alweer bijna 10 jaar geleden!), ja, dat was het gewoon helemaal. En dat zullen fans van het 1e uur wellicht zeggen over het optreden in Noorderligt. Of nog eerder. Tja. Time marches on.