Tommy Emmanuel - Vredenburg Leidsche Rijn, Utrecht - 2 maart 2008

Een avondje chillen met Tommy. Dat zou het thema kunnen zijn van dit optreden. Hoewel er best wel wat explosief gitaarwerk voorbij kwam, zoals tijdens de all time favourites "Guitar Boogie" en de Mason Williams klassieker "Classical Gas" welke toch wel wat afgeraffeld werden, leek Tommy vooral in zijn element bij het spelen van de wat meer ingetogen werkjes. Om de samenvatting compleet te maken, hoogtepunten mijnerzijds waren Beatles cover "Michelle", "Questions" en "Lewis and Clark". Met mij was de hele zaal echt muisstil. En de zaal is groot. En er zaten nogal wat mensen daar. Ik schat toch zeker zo'n 900 man. Dat betekent waarschijnlijk dat we er vlot bij moeten zijn als Tommy weer in Zaandam staat, medio 2009.

Terug naar het begin. Tommy had zowaar een voorprogrammaatje geregeld! Uit Melbourne, Australië, kwam Kieran Murphy zijn ding doen. En hoe! Superstrak gitaarwerk van een welgeoefende fingerpicker. Hij leek vooral bezig te zijn met de uitvoering van zijn muziek en om zijn daarbij wat ingehouden enthousiasme gestalte te geven liep de man tijdens zijn 15 minuten durende optreden zowat 3 keer het hele podium over. En het podium is groot. Zeker als er maar 1 artiest op staat. Toch bleef hij tijdens zijn derde, gevoelige liedje wat lang aan de linkerzijde van het podium staan. Te lang, omdat de versterker in zijn gitaar op een gegeven moment het signaal van een mobiele telefoon oppikte. En dat vrolijk doorgaf aan de speakers. Rrrrrr rdik rdik rdik rdik rrrrrrr rdik rdik rdik. Kieran bleef gewoon doorspelen alsof er niets aan de hand was. Totdat zijn liedje plots was afgelopen en hij rustig naar de microfoon wandelde, en daar aangekomen even wachtte met spreken...

Iedereen in de zaal zat te wachten op wat komen ging. Kieran, de ingetogen gitarist uit Melbourne, Australië, zou nu gaan zeggen dat mensen die het in hun fucking heads haalden om hun mobiele foon aan te laten staan tijdens zijn optreden en daarmee ook nog eens ongegeneerd gingen telefoneren wel even heel snel the fuck out die zaal moesten rotten anders zou ie ze er zelf wel even uittrappen! Nee. In plaats daarvan bedankte hij de aanwezigen dat ze naar hem wilden luisteren. En gewoon géén reactie van het publiek. Totaal stil was het. Wat zou hij gedacht hebben? Daarna introduceerde hij maar vlot zijn volgende en laatste liedje. Waarna hij wel werd beloond met een daverend applaus. En terecht. Kieran Murphy, wellicht een naam om te onthouden. Vooralsnog "gewoon" één van de vele getalenteerde fingerpickers in de wereld.

Terug naar Tommy. Ik weet niet meer waar hij mee begon. Het was in ieder geval een nummer om mensen de gelegenheid te geven van het gitaarspel van Kieran te bekomen. Ik denk dat het Morning Aire was. Uitermate relaxt gespeeld. Zoals eigenlijk zijn hele setlist. Ik had verwacht dat er nog een pauze zou zijn, maar Tommy trok 'm helemaal door tot 11 uur. Zonder problemen. Hij was in zijn element. Hij was echt weer helemaal de oude. Raar vond ik wel zijn verhaal over de periode dat ie tussen de "drunks" en de "drug addicts" zat. En daar een hoop geleerd zou hebben. Vanuit diezelfde context zou hij tevens de mensen in het algemeen bedanken, dat ze hem zo tof hadden bijgestaan tijdens zijn periode van ziekte (in de zin van hartklachten), met berichten op zijn website en met gebeden. Wat de fuck? Drunks en drug addicts? Volgens mij heb ik iets gemist. Hoe dan ook, Tommy is back. En zijn agenda staat gewoon weer ramvol. Hoezo rustig aan doen? Nee joh. Ben je bezopen. Gewoon elke avond optreden. Tuurlijk. Maar dan met een andere "state of mind"...?

Terug naar de set. De evolutie van Tommy's "tribute to the Aboriginals" genaamd "Initiation", daterend uit het begin van zijn carrière (1987), of stiekem misschien nog ver daarvóór, heeft nog steeds z'n eindpunt niet bereikt, bleek vanavond wel. Als een heuse rockster maakt hij lustig gebruik van de feedback van de speakers op het podium, door effe lekker met z'n bakkes voor zo'n conus te gaan hangen. Ik ben nog steeds doof. Ja, jongens en meisjes, we gaan gewoon even nietsvermoedend naar een optreden van Tommy Emmanuel, je weet wel, die gitarist met z'n new age gepingel. Kunnen we misschien nog even een tukkie doen na die zware zaterdagavond. Juist ja. Vergeet dat maar. En vergeet vooral je gehoorbescherming niet, een volgende keer. Tommy is helemaal de shit, dames en heren!

Zijn er nog punten om over te zeiken? Nou ja, niet echt. Maar ik miste de blues. Dat wel. Ik miste The Robin. The Mystery. En ik vond dat Tommy weinig zong, hoewel Merle Travis' cover Nine Pound Hammer wel super was. Ook al kan Tommy niet zo goed zingen. Zo'n blues nummertje met fijne solo of zo'n Elvis arrangementje gaat er altijd wel in hoor. En de op improvisatie lijkende gitaarsolo's. Vooral in combinatie met een "Guitar Boogie" (ik refereer even kort aan de uitvoering die te zien is op de St. Louis DVD), die deze avond zoals gezegd effe voor het publiek werd afgewerkt. Daar zat wel een gitaarsolo bij, maar wat mij betreft was het gewoon gitaarporno met alles erop en eraan. Even laten zien wie hier de grootste heeft. Is. Als Tommy voor de publieksfavorieten iets meer de tijd had genomen was het een perfect optreden geweest. Als hij op die manier The Hunt en Train To Dusseldorf er dan ook nog even bij zou hebben gedaan... Nou ja, reden genoeg om weer een keer te gaan kijken en luisteren naar die man. En als ie zich volgend jaar niet te groot voelt om in dat kleine superzaaltje in Zaandam op te treden, dan ben ik daar sowieso van de party.

Proloog

Ik ben nog steeds blij dat ik in augustus 2007 naar Tommy Emmanuel ben gegaan. Hij was namelijk ziek, toen hij in december naar Vredenburg zou komen. En omdat Frank toevallig op internet keek, vlak voordat we zouden vertrekken, zijn we er niet (voor niets) heengegaan. Inmiddels is bekend dat hij zijn hele tour in Australië ook heeft geannuleerd. Die zou dan in januari 2008 plaatsvinden. Hij zou last van zijn hart hebben. De druk loopt ook wel erg hoog op voor Tommy, nu hij via youtube toch wereldbekendheid heeft verworven. Zelfs in de verste uithoeken van de wereld kennen ze hem. Naar het schijnt is hij voor ruim 900 optredens in Europa alleen al gevraagd, voor 2008. Dat gaat natuurlijk niet. Ik vind ruim 300 optredens per jaar ook al wat aan de ruime kant hoor. Dat is wat ie deed namelijk. Toch een tandje terug voor Tommy in 2008.

Desalniettemin is er voor het geannuleerde december optreden in Vredenburg een vervangende datum en dat is dus 2 maart. Ik ben erbij. Voor de 2e keer in toch zeer korte tijd. Maar Tommy beluisteren en bekijken in Vredenburg was het initiele plan, en dat ga ik ook uitvoeren. Daarnaast is Vredenburg natuurlijk wel wat anders dan De Kade. Ook al moeten we nu met z'n allen de komende 4 jaar naar het Leidsche Rijn complex, vlak naast de A2. Een beroerdere locatie is eigenlijk bijna niet te bedenken, behalve als je met de auto wil komen. De akoestiek in het pand, wat veel op de Heineken Music Hall lijkt, is wonderwel ok bevonden door diverse mensen die daar verstand van lijken te hebben. Alles staat of valt natuurlijk met de man achter de knoppen, maar toch. Ik ben benieuwd. Vredenburg zoals het was zullen we niet meer gaan meemaken. Nu maar hopen dat ze het niet verkloten, in Utrecht, zoals ze met de Effenaar in Eindhoven hebben gedaan.