Tommy Emmanuel - De Kade, Zaandam - 27 augustus 2007

Begin 2007 kwam ik via Leo Kottke en Michael Hedges terecht bij meestergitarist Tommy Emmanuel. Hij is zijn carriere ooit begonnen met de electrische gitaar. Heeft daarmee aardig wat langspelers volgespeeld, met eigenlijk hele foute jaren 80 gitaardeuntjes. Maar hij is wereldwijd bekend geworden met zijn fingerstyle gitaarspel. Een speelstijl die hij is gaan ontwikkelen nadat hij Chet Atkins op de radio had horen spelen. Chet speelde de baslijn in zijn liedjes onafhankelijk van ritme en melodie. Iets waarvan men toen zei dat het een opnametruc was. Hetzelfde kan men nu over Tommy Emmanuel zeggen.

Nadat ik verschillende (akoestische) albums van Tommy had gehoord en uiteindelijk ook de DVD Live at Sheldon Concert Hall, St Louis had gezien, wist ik dat ik de man zo snel mogelijk in het echt zou moeten aanschouwen. Ja, beste mensen, ik was er aardig van onder de indruk. Omdat ik wist dat vriend Martijn hiervan ook wel zou kunnen genieten, ben ik met hem naar Zaandam getogen, terwijl hij niet wist waar we naar toe zouden gaan. Het was een verrassing en een succes. Ik wou dat ik Tommy Emmanuel weer voor het eerst zou kunnen meemaken, zoals Martijn hem voor het eerst heeft meegemaakt. Dat is natuurlijk het mooist; muziek ontdekken in een live setting.

Hoe dan ook. Woorden schieten sowieso te kort. Voor de man die door menigeen de beste fingerstyle gitarist ter wereld wordt genoemd. De beste, omdat hij techniek en gevoel als geen ander met elkaar kan laten samensmelten. Hij schijnt alles te kunnen spelen. En hij stopt er zijn ziel en al zijn zaligheid in. Sommigen zeggen: hij is één met zijn gitaar. Ach, het is allemaal blabla. Als je kunt, ga hem dan een keer live zien. En dan het liefst in een klein zaaltje als De Kade. Over De Kade gesproken. Wat een topzaal is dat zeg. Deed me een beetje denken aan de oude Effenaar. Sfeervol, knus, fijne indeling. Alleen die kassa bij de bar moeten ze dumpen. Of de bar dicht doen tijdens een concert. En zeker tijdens dat van TE. Wat een teringherrie maakte die kassa. Vooral wanneer het bonnetje door het hysterische naaldprintertje wordt volgetikt. Echt heel erg. Ik zou me echt kapot schamen, als ik achter de bar zou staan man. Sterker nog, ik zou zeggen dat ze over een half uurtje maar terug moesten komen, omdat de bar gesloten was.

Hoogtepunten? Na de geluidstechnisch wat rommelige start (tijdens Cannonball Rag van The Mystery) volgden de hoogtepunten elkaar op. Persoonlijk vond ik "Heartbreak Hotel" er echt uitspringen, en dan niet alleen voor wat geluidsvolume betreft, waarover Tommy zei: "I've got frequencies only dinosaurs can hear". Maar vooral vanwege het enthousiasme van Tommy. Heartbreak Hotel (van Elvis) is dan ook zo'n nummer waarbij gezongen wordt. En Tommy is geen uitmuntende zanger. Dat zou er nog bij moeten komen. Maar hij doet het graag, en ook best aardig. En dat maakt ook het luisteren naar zijn nummers met vocalen (veelal aangepaste arrangementen van bestaande liedjes) een feest. Ook zijn versie van Somewhere Over The Rainbow was geweldig. En natuurlijk de Beatles medley als uitsmijter. Top. Top top top. Ik noem nu eigenlijk alleen maar covers. Maar dat wil niet zeggen dat Tommy zelf geen deuntjes kan componeren. Zeker zijn album Only uit 2000 staat bomvol fijne luisterliedjes. In Zaandam echter waren het toch voornamelijk de covers die mij het meeste konden boeien.

Op Youtube is het concert van TE in 2005 in de Kade bijna integraal te zien, in 9 delen ofzo. Zie hier deel 1.