System of a Down - Ziggo Dome, Amsterdam - 21 augustus 2013

Omdat we te laat waren voor vloerkaarten, moesten Frank en ik genoegen nemen met plaatsen op de tribune. Eerste ring weliswaar, maar achterin de zaal. Was het het wel waard? Dubbel en dwars. Mede vanwege het feit dat de Ziggo Dome een top zaal is gebleken. En de mannen achter de knoppen hebben prima werk geleverd.

De trommelvliezen van de bezoekers werden opgewarmd door Hawk Eyes. Magere rock, dat mede vanwege het magere geluid het label achtergrondmuziek niet oversteeg. Was helemaal niet erg. De Ziggo Dome had ook tijd nodig om vol te stromen. En als je al struikelend op zoek bent naar je tribuneplek, overigens wel bijgestaan door een charmante studente met zaklamp, moet je je aandacht daar bij houden. Voor je het weet ligt je halve liter bier in de nek van een argeloze toeschouwer.

System of a Down opende met Aerials. Dat was het startsein voor anderhalf uur hits en herinneringen, die in een rottempo voorbij kwamen. Geen praatjes, geen improvisaties, geen nodeloze intermezzo's (met uitzondering van het happy birthday lied voor de jarige Serj Tankian) en last but not least geen toegift. Ondanks dit wellicht routinematige karakter, waren er toch enkele kippenvel momenten. Misschien kwam dat door de plek waar Frank en ik zaten. We konden de hele zaal overzien, dus ook de reactie van het publiek aan de voorste linies. Dat publiek was enthousiast. Eigenlijk was iedereen enthousiast. Het was een feest. 17.000 vrienden die elkaar 8 jaar niet hadden gezien en 1 avond hadden om dat in te halen. En hoe was System of a Down? Ze speelden een prima set. Niet zo vlot als weleer wellicht, maar niet overdreven kijk-ons-eens-even-terug-zijn. Kan ook te maken hebben met dat het gerucht gaat dat het toch niet zo lekker botert tussen Tankian en co. Het maakte niks uit.

Toppers: het overgrote deel van Toxicity, waaronder Deer Dance, Needles, Chop Suey! en natuurlijk Toxicty, daarnaast nog nummers van het gelijknamige debuut en Mesmerize.

Volledige setlist.