Nickelback - 013, Tilburg - 16 februari 2002

Nou, op zaterdagavond naar een concert, da's eigenlijk ideaal. De avond van zaterdag 16 februari ging ik met Boyd naar één van de twee concerten van Nickelback, in de poptempel van Tilburg; 013. Redelijk op het laatste moment had ik besloten om toch maar met de trein te gaan, omdat het financieel en qua tijd niet zo gek veel uitmaakte in vergelijking met de auto. En met de trein gaan is goed; gewoon de oogjes dicht, wat SMS'en of lezen en vervolgens in het centrum van de betreffende eindbestemming uitstappen. Zo was ik daar net voor 8 uur, waar ik kort daarna Boyd in de stationshal van Tilburg trof. Tezamen liepen wij naar de plaats waar het allemaal ging gebeuren. Wij waren redelijk op tijd, maar het gros van het volk leek al binnen te zijn. Aangezien wij elkander al een tijdje niet gezien hadden, was er in eerste instantie genoeg om bij te praten, dus was het allereerst tijd voor een bier en wij posteerden ons ook fijn even op een barkruk. De bieren waren nogal miezerig, maar na de eerste bier zag ik diverse mensen met een grote bier rondlopen. Onder het babbeltje begonnen wij kort daarna dus aan een grote bier. Ondertussen stroomde de ontvangsthal van het complex aardig leeg en omstreeks 20:45 besloten Boyd en ik ook maar naar de zaal te gaan. Wij werden min of meer naar boven "gedwongen", omdat de ingang aan de benedenkant was afgesloten [tegen de eventuele drukte]. Dus wij gingen vrolijk naar boven. Boven aangekomen was het ook al behoorlijk vol geraakt met volk. Zo vol dat het vrij onmogelijk was om naar voren te lopen. Voor de mensen die 013 niet kennen: het lijkt wat op Noorderligt [in dezelfde stad]; op een bioscoop waar de stoelen uit zijn gesloopt, vandaar ook dat "naar voren" automatisch "naar beneden" betekent en vice versa... Afijn. Het voorprogramma was al afgelopen. Ik weet eigenlijk niet eens of er een voorprogramma was, maar als het er was, dan hadden wij dat dus traditiegetrouw gemist.

Onder het genot van een tweede grote bier keek ik ondertussen even over de hoofden van de mensen voor mij naar beneden. Ik was nog nooit in 013 geweest, dus ik had ook geen benul hoe groot het was. Maar zo de rokerige groen- en blauwverlichte zaal inkijkend moest het volgens mij toch nog een gigantische ruimte zijn! En wat keek ik op toen de mannen van Nickelback om iets over 9en het podium betraden! Wat leek op een afstand van een meter of 30 was in het echt slechts een meter of 10... Of de mannen van Nickelback waren REUSACHTIG! Dat laatste was dus niet het geval.
Anywayz... omdat wij dus totaal in de uiterste achterste hoek van het pand terecht waren gekomen, klonk het geluid ook niet echt optimaal toen Chad Kroeger [zang, gitaar], Mike Kroeger [bas], Ryan Peake [gitaar, zang] en Ryan "Nic" Vikedal [drums] aftrapten met "Woke Up This Morning". Na de aftrap hield Chad al snel een babbeltje met het publiek over de afloop van het concert: "We'll go drinking! Oh, you'll drink me under the table? I drink whatever you drink!". Was dit dan een band die niets zou zeggen over hoe geweldig Nederland is met al die weed en al die hash? Nee hoor. Dat zou nog komen: "I have to say, this is the town with absolutely the best pot". Kleine tegenvaller. Het optreden in Amsterdam moest nog plaatsvinden... Maar over het algemeen maakte de band een stabiele, relaxte en geenszins overdooste indruk [ik refereer even kort aan de golvende Brandon van Incubus]. Nee, het was echt een oprecht feest bij de mannen van Nickelback!

Na het derde nummer en een kort overleg besloten wij toch een kijkje beneden te gaan nemen. Omdat van bovenaan naar voren walsen door het zeer diverse publiek [old school Metallica / Iron Maiden / Megadeth tot Britney Spears schooljeugd] niet verstandig was [in sommige gevallen pure suïcide] kozen wij voor de deur en de trap naar beneden. De blokkade beneden was inmiddels opgeheven en wij konden probleemloos het hol van de leeuw binnenwandelen. Op een 3 meter van het podium in het midden van de zaal was het een stuk beter vertoeven dan weggedrukt achter in de hoek. Het geluid klonk aanzienlijk beter op deze plek en ook het zicht op het podium was natuurlijk een stuk beter! Nu werd duidelijk dat de mannen er van hielden om bepaalde zaken het publiek in te smijten, te weten: flesjes bronwater, drumstokken en plectrums. Van deze laatste had Chad er een stuk of 20 aan zijn microfoonstandaard hangen [zie foto]. Daar moest hij dus vanaf. En dat was geen enkel probleem. Veel ruzie zal er niet geweest zijn achteraf [hoewel ik nog wel iemand [old school Metallica] heb zien lopen met de set list van die avond!]...

En wat hebben ze nog meer gespeeld? Ik was en ben niet echt op de hoogte van het oeuvre van Nickelback, maar uit research is gebleken dat ze ongeveer evenveel nummers van hun vorige plaat "The State" hebben gespeeld als van de laatste "Silver Side Up". Natuurlijk kwamen "Too Bad", "Never Again", "Where Do I Hide" en "How You Remind Me" van dit laatste album ook langs. En dat laatste nummer werd voor de toegift bewaard. Deze werd akoestisch ingezet [Chad, samen met Ryan P.], maar na het eerste couplet werden de Western-gitaren weggezet en begonnen ze opnieuw te spelen, deze keer versterkt, zoals het hoorde. Ja, en dat was het. Eén nummer als toegift. Wel gelijk DE hit van Nickelback, maar toch. De laatste plectrums en drumstokken werden het publiek in gegooid en de mannen verdwenen van het podium.

Hoewel het geluid best goed was, werd er door het hele concert een echo in het stemgeluid gemixt waardoor er een soort jazzcafé-na-sluitingstijd-effect werd gecreëerd. Een beetje ongepast voor de rock die Nickelback produceert. Het gitaargeluid was ook niet altijd even krachtig, en dat was best jammer. Al met al was het tóch een puik optreden; goede zaterdagavondvulling, als het ware. Biertje drinken, ouwehoeren en entertained worden door een stel van die figuren op zo'n podium die gewoon lekkere muziek spelen. Ja, dat zijn de betere avonden hoor. Dat zijn ze echt. En ik hoop ze zo nog veel vaker mee te mogen maken! Boyd, als je nog ideeën hebt, gewoon effe mailen!