Newton Faulkner - Tivoli, Utrecht - 3 mei 2013

Tivoli leek te groot voor Newton Faulkner. Niet omdat de zaal half leeg was. Integendeel, de zaal was uitverkocht. Wel omdat zijn repertoir voor een groot deel bestond uit mooie luisterliedjes. En daar leek een niet verwaarloosbaar deel van het publiek niet voor te zijn gekomen, blijkens het niet aflatende, constante geouwehoer. Faulkner zelf trachtte op subtiele wijze de aandacht te trekken door zijn praatjes en anekdotes tussen de liedjes door zo zacht ten gehore te brengen dat zelfs de voorste rij moeite moet hebben gehad om het gebrabbel te verstaan. Het publiek wat wel gekomen was voor Newton liet mede naar aanleiding daarvan al snel van zich horen met een geergerd gesssssst en soms zelfs een didactische doch ferm uitgesproken "stilte!". Soms had het zin. En kon Newton zijn verhaal doen. Maar op het moment dat de eerste snaar weer werd aangeraakt, verslapte de aandacht bij de rond de bar en omstreken hangende gasten en ontstond er weer geroezemoes. Het moet voor die mensen een teleurstelling zijn geweest. Zij die hebben gedacht; goh, leuk, kampvuurgitaarmuziek in Tivoli, geen idee wat het is maar het kost niet zoveel, dus laten we het erop wagen. Dat gezegd hebbende was Tivoli voor Newton misschien niet te groot, maar waren de kaartjes te goedkoop. 3 euro duurder en je zou de laatst genoemde groep party peoples er wellicht van weerhouden een toegangsbewijs te kopen.

Even terugkomend op Newton Faulkner. Naast een batterij gitaren had ie ook z'n bass drum en een synthesizerapparaat bij zich, beide met de voet bespeeld, om het gitaarspel een beetje op te leuken. Vaak wat dat betreft niet nodig, omdat de beste man nog altijd vele malen beter gitaar speelt dan menig beroemd singer-song-writer heden ten dage. Doet soms zelfs wat denken aan wijlen Michael Hedges en dat is een compliment.

In de anderhalf uur dat zijn optreden duurde, heeft Newton alles wel laten zien en horen wat een artiest op een podium kan laten zien en horen. Breekbare liedjes (Longshot), opzwepende liedjes (Write it on your skin), meezingliedjes (Clouds), cabareteske anekdotes en zoals gezegd goed gitaarspel. Naast genoemde nummers die van zijn laatste plaat Write It On Your Skin uit 2012 komen ook materiaal van zijn debuut Hand Built By Robots uit 2007 en in mindere mate van Rebuilt By Humans uit 2009. En natuurlijk zijn versie van Queen's Bohemian Rhapsody, als deel van zijn toegift wat eigenlijk geen toegift was want daar doet Newton tegenwoordig niet meer aan. En inderdaad, na het slotnummer I'm Not Giving Up Yet was het klaar.