Als helft van The Knife heeft zangeres Karin Dreijer Andersson a.k.a. Fever Ray in mindere mate indruk op me gemaakt, met name met hun laatste werk uit 2006 (waarvan ik niet goed begrijp dat ze juist daarmee doorbraken). Blij ben ik daarom met het gegeven dat Karin de stap heeft gezet om effe solo te gaan en daarmee haar eigen ding te doen. Daarbij doet zij afstand van duidelijk aanwezige percussie en de opgewektheid die in muziek van The Knife terug te vinden is. Wel heeft ze haar stemvervormer meegenomen. Het gebruik daarvan komt in haar eigen muziek ook beter tot z'n recht, vind ik. Die muziek is duister en sfeervol, wat extra versterkt wordt door haar skandinavische accent. Prima plaat, met echter veel balans en weinig uitgesproken ear catchers, waardoor ik het idee heb dat er liedjes ontbreken die er eigenlijk wel op zouden moeten staan. Maar misschien moet ik daarvoor uitwijken naar The Knife.