| Korn - 013, Tilburg - 23 juni 2011 1e Voorprogramma Stillwell, gezongen liedjes hadden invloeden van vroege Tool en Sugartooth. Volgens eigen zeggen was de band "split" vanwege de duidelijke tweedeling rock/hiphop. En dat klopte wel. De band maakte daarmee echter geen echte statement. 2e voorprogramma Dead Man's Curse, uit Nederland, invloeden van Alice in Chains en Life of Agony. Korn Laatste keer Korn voor mij was op een groot grasveld in Nijmegen. Sindsdien alleen maar concertregistraties gezien van de Kornmannen die complete weilanden met volk platspelen. En nu staan ze in het knusse 013. Toegegeven, het was even spannend wat er met Korn zou gebeuren, een tijdje geleden. Er gingen wat bandleden weg, er kwamen wat nieuwe bij. Jonathan nog efkes een tijdje solo. Bij de echte fans schijnt Korn het toch niet zo goed te hebben gedaan. En het duurde (misschien daarom) wel erg lang voordat hun optreden in Tilburg uitverkocht was. Maar het zij zo. En ze hebben een nieuwe plaat; Korn III, Remember Who You Are. Ja, doe dat maar even. Ik kan het me in ieder geval nog heel goed herinneren, toen ik hun debuutalbum in 1995 te horen kreeg. Dat was nieuwe shit. En het was goed. Rond die tijd stonden ze er ook om bekend dat ze het af lieten weten bij concerten. Of maar een half uur speelden. Ze konden het maken. Het was part of the play. Dat zal anno 2011 wel anders zijn. Korn is inmiddels een bedrijf, en dat moet gewoon draaien. Grote band, kleine zaal. Korn maakt muziek die ondanks de heftigheid clean en strak aanhoort, wat de behoefte prikkelt om die shit hard te zetten. De kracht zit voornamelijk in de pompende, strakke riffs. De gitaar heeft dus een prominente rol. Naast Shaffer was er nog een tweede gitarist aanwezig, dus wat bezetting betreft was de gitaar aardig vertegenwoordigd. Beide gitaristen bespeelden een Fender stratocaster. Past toch niet helemaal bij het Korn plaatje, maar waarschijnlijk maakt het niks uit; je stemt 'm gewoon wat lager en je kunt prima mee. Afijn, kort resumerend, Korn moet hard, maar wel clean en strak. Wat doet de meneer achter de geluidsknoppen vervolgens? Die schroeft tijdens de cruciale opening de ritmepartij gewoon VOL open. Gevolg: het gitaargeluid verzuipt in een golvende pap lage hertzen en Davis schreeuwt zich schor, maar is nauwelijks hoorbaar. Hoeveel ervaring moet je als knoppendraaier hebben om dat geluid gewoon een beetje goed te doen? Natuurlijk, geen enkele geluidsinstallatie is hetzelfde en de akoestiek van elk concerthok is anders. Maar de geluidsman bij Korn maakte het tijdens de opener "Blind" wel heel bont. Gelukkig voor hem werd de verhouding gitaar / bas / vocalen beter naarmate het concert vorderde. Nu ja, Korn kan met geen enkel nummer beter openen dan met Blind. Eerste nummer van hun eerste echte album, welke ook nog eens wordt ingeleid met de woorden Are You Ready? Goeie vraag! Het publiek reageerde in elk geval goed op Blind en Davis werd prima ondersteund door de meezingende menigte. Die menigte kreeg daar tijdens dat nummer ook de ingeplande mogelijkheid voor. Daarna niet meer. Daarna was het Korn die hun set keurig afdraaide, zonder noemenswaardige uitspattingen. Jonathan deed verder ook geen moeite meer om wat contact te maken met het publiek. Plukte tijdens nonvocale passages dwangneurotisch aan zijn dreads, nadat hij enkele teugen zuurstof via het aangesloten mondkapje uit de naast de drumkit opgestelde tank had genuttigd. Het gaat je natuurlijk niet in de koude kleren zitten, om avond in avond uit ziel en zaligheid van je af te schreeuwen. Hoewel het geheel inmiddels van begin tot eind geregiseerd is. Dat werd deze avond nog eens extra bevestigd door de Korn medley in de toegift. Sorry, zei je medley? Jazeker, een medley. Aardig maar tegelijkertijd ook uitermate slecht idee om op die manier in korte tijd een batterij hits af te werken, en zeker in een toegift; het publiek krijgt geen kans om echt los te gaan en de muziek verliest zijn intensiteit. En die intensiteit was in algemene zin ver te zoeken. Het grote Korn bleek aan het eind van de avond niet zo groot meer. Y'all Want A Single was de laatste poging om de grotendeels ingedutte en door de medley verwarde zaal van wat energie te voorzien. Op het podium een verzameling individuen die op zo'n manier hun instrument bespeelden, dat het toch nog ergens op leek als ze het allemaal tegelijk deden. Geen eenheid. Jonathan zelf is naast bandleider ook beroepsneuroot die in zelfhulpgroep Korn zijn heil zoekt. Dat kan je gebruiken om een markante persoonlijkheid neer te zetten, maar hij liet dat tijdens deze sessie in mijn beleving op een wat ongemakkelijke manier blijken. Je staat toch dichter bij de mensen in zo'n kleine zaal. En mensen zijn eng. Laten we vooral ook niet vergeten dat het niet makkelijk is om helemaal alleen een heel concert lang de kar te moeten trekken. Arme Jonathan. Hij was snel vertrokken, nadat hij kort de motherfuckers in de Tilburgse concertzaal bedankte voor hun aanwezigheid en support. Begrijpelijk. Setlist Blind Toegift Falling Away From Me Medley: Y'all Want A Single Er zijn geen reacties. Geef als eerste een reactie... |