Het Zesde Metaal - 013 Kleine zaal, Tilburg - 8 september 2024

Het Zesde Metaal! Ik kwam ze jaren geleden op YouTube tegen, door een beetje van hot naar her te klikken. Dat kon toen nog, zonder dat je helemaal gek werd van alle reclame. Ze hadden net Calais uitgebracht, hun langspeler uit 2016. Daarna uit het oor verloren, totdat ik zag dat ze in 013 zouden optreden. Voor 20 euries. Daar kun je tegenwoordig bijna geen band meer voor zien live, dus hup, twee kaarten besteld en de tweede cadeau gegeven aan Walter, voor z'n 50ste verjaardag. Tilburg here we come!

Dit concert was ter gelegenheid van een filmfestival dat in Tilburg werd gehouden. Een muzikale afsluiting. Het Zesde Metaal zelf heeft niets met film. De videoclips die ze hebben gemaakt zijn per ongeluk opgenomen. Tijdens een interview van Jan Douwe Kroeske met zanger Wannes Cappelle, dat voorafgaand aan het concert plaatsvond, legde Wannes uit dat het raar zou zijn om beelden bij hun muziek te laten zien. Dat zou de plank alleen maar misslaan en geen toegevoegde waarde hebben ten opzichte van de muziek en de teksten. Goed gesproken. Tijdens het interview werd ook de vraag gesteld waar de naam van de band precies vandaan komt. Mensen vragen zich in eerste instantie vaak af hoeveel metalen er eigenlijk bestaan. Maar daar heeft het niets mee te maken. Het Zesde Metaal refereert aan de zesde klas van de opleiding metaalbewerking. Wannes (of een van de andere leden van de band) zat in het vierde jaar metaalbewerking en wilde indruk maken op de meiden, die eigenlijk alleen oog hadden voor de jongens van het laatste jaar, en zo is de naam Het Zesde Metaal ontstaan.

De kleine zaal van 013 was aardig gevuld, maar lang niet uitverkocht. Er was ruimte genoeg om te dansen. Dat is in Vlaanderen wel anders, waar elke show steevast uitverkocht is. Nu is de muziek van Het Zesde Metaal over het algemeen niet heel erg geschikt om op te dansen. Er zijn wat uitzonderingen, waaronder Naar De Wuppe, welke halverwege het concert werd ingezet. Dat is gelijk ook de grootste meezinger van de band. Zelfs als je geen West Vlaams verstaat is het makkelijk meebleren: 't is al wa da je aan 't doen waart, gelijk wat da je aan't doen waart, doe maar voort! Maar over het algemeen is het gewoon een kwestie van meedeinen en luisteren. En luisteren is wat het publiek op zondagavond in Tilburg deed. Muisstil was iedereen. Heel fijn. En terecht ook, want het was een prachtig optreden. Het gitaarspel van Filip Wauters is vaak subtiel in zijn spel, maar zo ontzettend krachtig en sfeervol. Minder is veelal meer. De teksten van Wannes zijn pakkend en zijn zang bezwerend. Drummer Tim van Oosten is de stabiele basis van het geheel. Piepjonge gitarist en toetsenist Kasper Cornelus vult de plek van de vorig jaar overleden Tom Pintens en draagt mooi bij aan het geheel met een strakke ritmesectie op gitaar, ondersteunende deuntjes op de toetsen en hier en daar engelachtige zang. En de bassist, die zich in een achterste hoek van het podium verstopte, was dat Robin Aerts? Volgens mij niet. Die is veel ouder. Dit was een jonge gast. Die prima meedeed.

De setlist was volgepakt met... ja, waarmee eigenlijk? Ik wil klassiekers zeggen, omdat nagenoeg elk liedje van Het Zesde Metaal een prachtig luisterlied is. Het was een "best of". Hoewel er wat dat betreft best wat miste, zoals Stempels, Tid Von Ton, Liefde, maar dat werd ruim gecompenseerd met wat ze wel lieten horen: Gie, Den Otto en Ik, Calais, Ploegsteert, De Onvolledigen, Ik Haat U Nie. En van de laatste plaat "Het Langste Jaar" de gelijknamige song en daarnaast opener De Storm, Nog Maar Begonnen, Den Tijd Die Ons Nog Rest en Geweun Nen Dag. De toegift bestond uit het prachtige Ier Bie Oes en Toe Nu Maar. Wannes liet zich tijdens het concert nog ontvallen dat we wel bij een hele bijzondere gelegenheid aanwezig waren; er was ruimte om te dansen, dat zou binnenkort zeer zeker niet het geval meer zijn als ze doorbreken in Nederland. Wie weet gebeurt het nog. Ze verdienen het in ieder geval wel, de mannen van Het Zesde Metaal.