Beth Hart - 013, Tilburg - 22 juni 2005

Deze inspirerende vrouw voor het eerst op tv gezien bij een live registratie van Pinkpop 2005. En ik was eigenlijk gelijk onder de indruk. Of wat ze deed nu echt goed was of niet, het kwam uit haar hart, en dat was duidelijk te zien en te horen. Dus besloot ik (samen met Saskia, die er gelijk meer van onder de indruk was dan ik) om naar Tilburg te gaan en Beth Hart live te zien in de 013.

En het was verdomme toch één van die artiesten die me dan gelijk raken weet je wel, tijdens zo'n live optreden. Het komt echt heel weinig voor dat wanneer een zanger(es) inzet, de tranen in mijn ogen springen. Niet omdat het zo verschrikkelijk is wat ik hoor. Nee, dan breekt het zweet van de plaatsvervangende schaamte me vaak uit. Maar dat was niet het geval nu. De tranen sprongen me in de ogen omdat de shit zo fokking heftig kwam binnendenderen. Super. Of ze dit kon vasthouden weet ik niet, maar ik dwaalde op een gegeven moment wel een beetje af, omdat het toch allemaal wel een beetje van hetzelfde is wat Beth laat horen. En ik wil heftige en emotionele shit zien. En ik wil Janis Joplin achtige uitspattingen horen. Dat kwam er toch niet helemaal uit. Wel een verhaal over dat ze een beetje gek was enzo. En over de tijd dat ze in die inrichting heeft gezeten. En natuurlijk dat nuchter zijn absoluut z'n voordelen heeft, maar van tijd tot tijd ook ongelofelijk klote is. Is ook. Is ook.

Beth is een mensen-mens. Ze communiceert veel met het publiek. Zo ook deze avond. Ze haalde nog zo'n gozer naar voren die haar wat had toegeschreeuwd. Die mocht dan een liedje meezingen. Meeschreeuwen was het eigenlijk meer. Geweldig. Na afloop wilde ie ook terecht van het podium af via de artiestengang. Een tijd later sprong Beth van het podium, klom ze over het hek waar de voorste linie concertgangers tegenaan stonden en baande zich zo 4, 5 meter al zingend het publiek in die gek! Echt mooi hoor. Ik stond met Sas redelijk vooraan en als ik er moeite voor zou doen zou ik Beth ook nog wel even aan hebben kunnen raken! Nee, sterker nog, ik kon haar ruiken ook! En we konden gelijk ook even horen dat het live was, wat ze ten gehore bracht :-). Ja, Beth Hart, mensenmens, zangeres met elan, het is niet echt mijn muziek, maar ik vind haar een superwijf.

Een concert van Beth Hart is de moeite van het bezoeken waard, ook al ken je haar shit niet echt goed. Dan lijkt het misschien wat op elkaar. Dat is het enige wat erop aan te merken zou zijn! Ken je nagaan als je haar shit WEL allemaal kent joh. Dan heb je echt de avond van je leven hoor. Reken maar.