Concerten: reviews

16 Horsepower - Tivoli, Utrecht - 12 juli 2004

16 Horsepower. Lang naar uitgekeken, nadat ik ze voor het eerst op tv had gezien, toen ze in 1998 op Pinkpop optraden in de 3FM tent. Ik dacht dat het 98 was. Het was in ieder geval stunning. En dat zou ik dus live gaan meemaken. Samen met Saskia, die 16 HP ook al eens in Enschede had gezien, ging ik naar Utrecht. 16 HP zou optreden naar aanleiding van de release van een nieuw album met oud materiaal (live), te weten 'Olden'. En dat was dus precies waar het zwaartepunt zou liggen, die avond. Bij ouder materiaal. De mannen maakten gebruik van de gelegenheid om de echte fans te trakteren op een aantal schaarse live tracks, die normaal gesproken maar weinig werden gespeeld. Maar voor het zover was, was daar eerst Stuurbaard Bakkebaard. Een band uit Nederland (joh) die ehm.. muziek maakt en.. wat lijkt op.. Nu ja, het zal vast wel ergens op lijken, maar ik kom even niet op iets, het klinkt in ieder geval goed. De mannen maken gebruik van klassieke instrumenten en megafoons. Rauwe gitaarrock met een warme contrabas. Beetje tegenstrijdig dus, hier en daar, maar wel netjes geintegreerd. En leuk is het ook. Kleine beetjes cabaret erdoor, hier en daar. Leuk om zo maar even heen te gaan als ze een keer in de buurt zijn.

Toen het concert van 16 HP begon en Gregoriaans gezang werd ingezet (vanaf tape) duurde het even voordat David Eugene Edwards en de zijnen (Pascal Humbert op bas en Jean-Yves Tola op percussie) het podium zouden betreden. Dat zou de leidraad ook zijn voor de rest van de avond. Hoewel ze ijzersterk openden met een nummer van Folklore, 'Hutterite Mile', wat echt een hemelse ervaring was, had ik zelf moeite om mijn aandacht bij de muziek te houden, naarmate het concert vorderde. David zong veel nummers met een alternatieve zanglijn, en dat resulteerde in erg op elkaar gelijkende deuntjes voor het vocale gedeelte althans. Prachtig was wel om David aan de gang te zien met die trekzak uit onder andere 'American Weeze'. Hoewel er behoorlijk wat energie in dat nummer zit, kwam het er toch niet helemaal uit in mijn beleving. De instrumenten werden voldoende gekasteid, met voldoende geluidsvolume, maar echte passie leek te ontbreken. Het concert duurde ook niet echt lang ofzo. De mannen zijn misschien een dik uur aan de gang geweest, maar het was snel gepiept. 16 Horsepower sloot af met, wat ik later zag, een cover van Joy Division. Waarom doen meer bands dat, hun optreden afsluiten met werk van een ander? Ik kan legio mogelijkheden opnoemen, maar ik doe het niet. Opmerkelijk vind ik het wel.